De 1e & 2e dag in Dhaka
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Nadine
14 Februari 2018 | Bangladesh, Dhaka
06.30 uur gaat de wekker. Ik heb goed geslapen, dat is mijn geluk; ik slaap altijd en overal prima. Het hotel is wat verouderd en stoffig, maar wat betreft de maatstaven hier; goed. Het ontbijt is uitgebreid, croissants, brood, melk, gebakken ei, jam, fruit etc (ik heb niet goed opgelet want ik ontbijt niet, dus had het mijn aandacht niet echt, sorry). Ik heb een appel op :) Werkt prima voor mij.
Om 7.30 uur werden we opgehaald door de chauffeur van VSO. Samen met Aino en Regina ging ik op weg naar het kantoor.
Ik zal even uitleggen hoe het verkeer hier werkt, wat de regels zijn; die zijn er dus niet. Voor mensen die in Azië zijn geweest (met name de hoofdsteden van Aziatische landen), beeld je dat in en dan 25x erger. Iedereen, maar echt IEDEREEN, die een voertuig bestuurt, toetert (of belt z'n fietsbel/riksjabel). Elke 5 meter toetert men. 1x, 2x, 3x, whatever. Je toetert om te laten horen dat je er bent. Als iemand langer aan een stuk door toetert dan moet je uitkijken (denk ik) en men gooit zijn groot licht ongeveer elke 10 seconden 5x of 6x achter elkaar aan en uit. Er zijn geen rijstroken (ze rijden hier overigens links), inhalen mag van alle kanten, stoplichten zijn bijna overbodig (er staat wel een politieagent op drukke kruispunten, gewapend met een stok waar hij druk mee in het rond zwaait) en katten, honden en mensen lopen kriskras over de wegen tussen alle chaos door. Oversteken doe je dus op de bonnefooi. Op zich werkt het wel. Het kabaal is bijzonder vermoeiend en maakte zo'n indruk op me dat ik op dag 1 om 15.00 uur knallende koppijn had. Inmiddels ben ik al gewend (gaat zó snel..) Je kijkt hier je ogen uit. Vrouwen zie je overigens niet achter het stuur.
Wat me gelijk opviel is dat ze westerlingen interessant vinden, mensen staren en kinderen wijzen naar me. Buiten dat zijn ze onwijs aardig, beleefd en behulpzaam. Op straat komen mensen soms nog wat achterdochtig over maar zodra je met ze spreekt vervalt dat direct.
Oké, we gingen dus naar het kantoor. Dag 1, resultaat; 3 ingevulde formulieren en een simkaart. Het was een drukke dag voor alle mensen op kantoor, vandaar dat we niet erg productief zijn geweest daar er niemand tijd had voor onze begeleiding. Uiteraard wel wat handen (niet veel, de meeste mannen zijn immers Moslim) geschud en kennisgemaakt met collega's hier.
3 formulieren; 2 voor het verlengen van ons visum en 1 voor een simkaart. Na het wachten, formulieren invullen, nog meer wachten, lunch (zie foto, ik was al begonnen en besefte halverwege dat ik een foto moest maken), gingen we naar de telefoonwinkel om een simkaart aan te schaffen. De rit er naar toe (door al het verkeer) duurde al een klein uur terwijl de winkel om de hoek zit.. Ook dat is gelukt, ik heb een Bangladees nummer dus mijn collega's hier kunnen me nu ook bereiken.
Een werkdag begint hier om 08.30 - 15.30 uur (die eindtijd nemen ze niet zo nauw) met een uur pauze van 13.00 - 14.00 uur (ik verga dan al wel van de honger). Op kantoor wordt lunch verzorgd. Ze werken van zondag t/m donderdag, vrijdag en zaterdag is het weekend.
Nadat we terug in het hotel waren om 17.30 uur ben ik even gaan liggen (ivm de hoofdpijn) en uiteindelijk om 19.30 uur samen met Regina (Aino was aan het rusten) gaan eten in een restaurant vlakbij met een rooftopbar. Onwijs lekker gegeten, mooi uitzicht en veel muggen (thanks voor deet).
Dag 2 was gestructureerd; 07.20 uur werden we opgepikt (met onze bagage want we gaan verhuizen van het hotel naar het VSO appartement). We hebben 4 presentaties gekregen van collega's (2 lijn managers, HR dame en de directeur) op het VSO kantoor. Ze gaven uitleg over de projecten, wat ze doen per afdeling en wat we zelf ongeveer gaan doen. Ik zal maandagochtend naar Rangpur vliegen om vervolgens naar Taraganj te gaan (half uurtje met de auto). Daar kom ik in een appartement en ga ik werken voor MJSKS. Het gaat met name om jonge (18-35 jaar) ondernemers. Dit in de branches; mobiele telefoon-, electro-, solar- en technische industrie of als taxichauffeur (dit geldt voor alle mannen) en veeteelt, beauty etc. (dit geldt voor de vrouwen).
Aan het einde van de dag (toen mijn spanningsboog al op -50 stond) gingen we shoppen! En dat komt inderdaad neer op beslissen welk tafelkleed je mooi lijkt :) Ik lach me suf hier. Het werd iets blauws. Ik word nog steeds aangekeken maar ach, zo hoor ik er wel een béétje bij.
Uiteindelijk zijn we bij het appartement aangekomen; supernetjes, schoon en met airco, klamboe, keuken, eigen badkamer met toilet, televisie, balkon. Alles erop en eraan zeg maar. Fijn. En ruim!!! Koffers gedumpt en samen met Regina (Aino was niet topfit) gaan eten (dat was niet heel spannend; Burger King, ja erg slecht, nog even voordat we 5 maanden aan de rijst zitten). Nog een rondje gelopen en boodschappen gedaan en daarna mezelf gesetteld in m'n nieuwe slaapkamer.
Nog geen idee wat dag 3 me te wachten staat; in ieder geval ons weekend plannen; waarschijnlijk Oud Dhaka bezoeken en een park/vlooienmarkt of iets dergelijks. Tips zijn welkom!!
Ohja en waar ik nog zéker niet aan kan wennen is dat rochelen van die mannen. Bah bah. En ik eet met bestek. Aino ook. De rest niet.
Baai X
Om 7.30 uur werden we opgehaald door de chauffeur van VSO. Samen met Aino en Regina ging ik op weg naar het kantoor.
Ik zal even uitleggen hoe het verkeer hier werkt, wat de regels zijn; die zijn er dus niet. Voor mensen die in Azië zijn geweest (met name de hoofdsteden van Aziatische landen), beeld je dat in en dan 25x erger. Iedereen, maar echt IEDEREEN, die een voertuig bestuurt, toetert (of belt z'n fietsbel/riksjabel). Elke 5 meter toetert men. 1x, 2x, 3x, whatever. Je toetert om te laten horen dat je er bent. Als iemand langer aan een stuk door toetert dan moet je uitkijken (denk ik) en men gooit zijn groot licht ongeveer elke 10 seconden 5x of 6x achter elkaar aan en uit. Er zijn geen rijstroken (ze rijden hier overigens links), inhalen mag van alle kanten, stoplichten zijn bijna overbodig (er staat wel een politieagent op drukke kruispunten, gewapend met een stok waar hij druk mee in het rond zwaait) en katten, honden en mensen lopen kriskras over de wegen tussen alle chaos door. Oversteken doe je dus op de bonnefooi. Op zich werkt het wel. Het kabaal is bijzonder vermoeiend en maakte zo'n indruk op me dat ik op dag 1 om 15.00 uur knallende koppijn had. Inmiddels ben ik al gewend (gaat zó snel..) Je kijkt hier je ogen uit. Vrouwen zie je overigens niet achter het stuur.
Wat me gelijk opviel is dat ze westerlingen interessant vinden, mensen staren en kinderen wijzen naar me. Buiten dat zijn ze onwijs aardig, beleefd en behulpzaam. Op straat komen mensen soms nog wat achterdochtig over maar zodra je met ze spreekt vervalt dat direct.
Oké, we gingen dus naar het kantoor. Dag 1, resultaat; 3 ingevulde formulieren en een simkaart. Het was een drukke dag voor alle mensen op kantoor, vandaar dat we niet erg productief zijn geweest daar er niemand tijd had voor onze begeleiding. Uiteraard wel wat handen (niet veel, de meeste mannen zijn immers Moslim) geschud en kennisgemaakt met collega's hier.
3 formulieren; 2 voor het verlengen van ons visum en 1 voor een simkaart. Na het wachten, formulieren invullen, nog meer wachten, lunch (zie foto, ik was al begonnen en besefte halverwege dat ik een foto moest maken), gingen we naar de telefoonwinkel om een simkaart aan te schaffen. De rit er naar toe (door al het verkeer) duurde al een klein uur terwijl de winkel om de hoek zit.. Ook dat is gelukt, ik heb een Bangladees nummer dus mijn collega's hier kunnen me nu ook bereiken.
Een werkdag begint hier om 08.30 - 15.30 uur (die eindtijd nemen ze niet zo nauw) met een uur pauze van 13.00 - 14.00 uur (ik verga dan al wel van de honger). Op kantoor wordt lunch verzorgd. Ze werken van zondag t/m donderdag, vrijdag en zaterdag is het weekend.
Nadat we terug in het hotel waren om 17.30 uur ben ik even gaan liggen (ivm de hoofdpijn) en uiteindelijk om 19.30 uur samen met Regina (Aino was aan het rusten) gaan eten in een restaurant vlakbij met een rooftopbar. Onwijs lekker gegeten, mooi uitzicht en veel muggen (thanks voor deet).
Dag 2 was gestructureerd; 07.20 uur werden we opgepikt (met onze bagage want we gaan verhuizen van het hotel naar het VSO appartement). We hebben 4 presentaties gekregen van collega's (2 lijn managers, HR dame en de directeur) op het VSO kantoor. Ze gaven uitleg over de projecten, wat ze doen per afdeling en wat we zelf ongeveer gaan doen. Ik zal maandagochtend naar Rangpur vliegen om vervolgens naar Taraganj te gaan (half uurtje met de auto). Daar kom ik in een appartement en ga ik werken voor MJSKS. Het gaat met name om jonge (18-35 jaar) ondernemers. Dit in de branches; mobiele telefoon-, electro-, solar- en technische industrie of als taxichauffeur (dit geldt voor alle mannen) en veeteelt, beauty etc. (dit geldt voor de vrouwen).
Aan het einde van de dag (toen mijn spanningsboog al op -50 stond) gingen we shoppen! En dat komt inderdaad neer op beslissen welk tafelkleed je mooi lijkt :) Ik lach me suf hier. Het werd iets blauws. Ik word nog steeds aangekeken maar ach, zo hoor ik er wel een béétje bij.
Uiteindelijk zijn we bij het appartement aangekomen; supernetjes, schoon en met airco, klamboe, keuken, eigen badkamer met toilet, televisie, balkon. Alles erop en eraan zeg maar. Fijn. En ruim!!! Koffers gedumpt en samen met Regina (Aino was niet topfit) gaan eten (dat was niet heel spannend; Burger King, ja erg slecht, nog even voordat we 5 maanden aan de rijst zitten). Nog een rondje gelopen en boodschappen gedaan en daarna mezelf gesetteld in m'n nieuwe slaapkamer.
Nog geen idee wat dag 3 me te wachten staat; in ieder geval ons weekend plannen; waarschijnlijk Oud Dhaka bezoeken en een park/vlooienmarkt of iets dergelijks. Tips zijn welkom!!
Ohja en waar ik nog zéker niet aan kan wennen is dat rochelen van die mannen. Bah bah. En ik eet met bestek. Aino ook. De rest niet.
Baai X
-
14 Februari 2018 - 10:51
Sanne:
Hey Nadine,
Superleuk te lezen en zo jou op afstand te volgen! Geniet van je mooie avontuur daar!
gr sanne -
14 Februari 2018 - 11:13
Petra Masseling:
Lieve Nadine,
Laat je wel even zien welke nieuwe outfits je hebt gekocht :-)
X -
14 Februari 2018 - 11:18
Noëlle Grijpma:
He hoi, Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt! Enjoy en blijf je volgen,
x Noëlle
-
14 Februari 2018 - 11:34
Astrid:
Hoi Nadine,
Wat een onderneming, spannend hoor..
Ik wens je onwijs veel plezier en leuke ervaringen.
Ga je volgen genieten en uitkijken. -
14 Februari 2018 - 20:50
Christel:
Hai lieverd, wat leuk om je zo te volgen. Dat je de tijd hebt om dit zo allemaal te schrijven maar wel ontzettend leuk. Ben erg benieuwd hoe het allemaal bevalt en wat je nog allemaal te wachten staat. Wil ook graag de kleding zien die je gekocht hebt.
Veel liefs van ons. -
15 Februari 2018 - 05:28
Nadine Den Blanken:
Thanks allemaal! Foto's, ook van de kleding, zijn toegevoegd als het goed is?! -
15 Februari 2018 - 07:13
Aino:
Nice to having you in our ICO with you.
Let's have fun! -
15 Februari 2018 - 09:05
Alita:
Hoi Nadine,
Super leuk om je te volgen. En wat een avontuur! Veel succes en plezier.
Groetjes Alita -
17 Februari 2018 - 09:19
Willemijn:
Hilarisch dat verhaal over het toeteren ondersteund door de filmpjes. Ik pies in mijn broek -
22 Februari 2018 - 16:45
Marion Kiewik:
Dat rochelen van die mannen... wen d'r maar aan. Trouwens, de vrouwen kunnen er ook wat van. Wacht tot je op het platteland bent. :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
