De eerste keer dat ik het weekend mee mocht maken

Donderdag hadden we een vrij relaxte dag qua training (erg fijn gezien we alle 3 een vrij korte nachtrust hadden genoten). Er kwam een externe dokter voor een presentatie, welke ons wees op zaken waar we alert op moeten zijn (gezondheid, ziektes, EHBO zaken etc). Dikke prima, geen gekke dingen gehoord. Daarnaast heeft Romena haar presentatie ook afgerond.
In de avond zijn we teruggegaan naar Star Kabab (nadat we Romena hadden gevraagd wat te bestellen, lam met nan, héérlijk!!), dit keer ging Aino gezellig mee en hebben Regina en ik na het eten nog gewinkeld op Road 11. Op aanraden van mijn lieve tante Jane direct ook haarlak gekocht (thanks voor deze fantastische tip!!) en nog wat andere essentiële zaken; kleding, drinken, snacks, zonnebrillen en andere meuk. Gezien we voor de volgende dag een vrij drukke planning hadden bedacht zijn we allemaal redelijk op tijd gaan slapen.

Vrijdag is WEEKEND!! Regina en ik gingen Old Dhaka verkennen; Aino is gaan lunchen bij vrienden van haar die in Dhaka wonen, dus haakte niet in.
Regina en ik begonnen de dag met Fort Lalbagh. Een Mongols fort (behekst volgens de legende) met daarin de tombe van Bibi Pari, een moskee en de Diwan-I-Aam (het paleis). Grappig om te melden is dat wij niet hadden verwacht wat voor impact het zou hebben als we, als niet Bangladees zijnde, ons in het openbaar zouden vertonen. We hadden nog geen 5 stappen uit de uber gezet, stonden in de rij om een kaartje te kopen en er werd mij om een 'selfie' gevraagd door een meisje wat langs kwam lopen. Leuk, denk je dan, totdat je binnen bent bij het fort en een uur later (ik lieg serieus niet) wel 65 selfies hebt gemaakt met bijna álle bezoekers van het fort. Complete gezinnen wilden met ons op de foto, onze naam en afkomst was daarnaast ook bijzonder interessant, m'n telefoonnummer werd gevraagd, facebook ID, een jongen wilde me zelfs zoenen (toen ik dat weigerde wilde hij wel graag een kus van mij.. Uhm, néé, ook niet!) en vele handen werden geschud. We bleven maar in de weer met het entertainen van anderen. Uiteindelijk hebben we zelf ook gauw wat foto's kunnen schieten, zijn gaan lunchen en doorgelopen naar de Universiteit van Dhaka, het National Museum (maar liefst 2,5 uur rondgelopen voor een toegangsprijs van nog geen €1,-, die hebben we er dus zéker uit gehaald) en de Bookfair (complete chaos, drúk!). De hele dag stond in het teken van selfies, een televisie interview (op de Bookfair) en praatjes maken over hoe we heetten en waar we vandaan kwamen, maar vooral ook; cultuur en hebben veel gelachen samen. Uiteraard ook de Riksja als vervoersmiddel gebruikt en na een aantal keer heb je het onderhandelen in het Bengaals goed onder de knie :)

Zaterdag, relaxen please.. 's Ochtends eerst met z'n 3en naar een kledingwinkel geweest (tip van Aino's vrienden, ze heeft de halve winkel leeggekocht :)) en daarna naar de Dutch Club (ontzettend bedankt voor deze tip Otto-Jan!). Bij de Dutch Club heb je een zwembad, een tennisbaan en, niet onbelangrijk, alcohol. Nederlanders hebben gratis toegang, maar gezien Aino en Regina niet Nederlands zijn, kon ik member worden en 2 gasten meenemen. Daar gingen we. Heerlijk met een Corona aan het zwembad gelegen, geslapen en gegeten (tosti's, appeltaart, frietjes, steak, kom maar door!). Na de nodige Corona's genuttigd te hebben en een aap te hebben gespot aan het zwembad (ja écht) zijn we eind van de middag naar een big ass supermarkt gegaan en hebben we nog wat luxe troep ingekocht (als ik voor mezelf spreek; handdoeken, tupperwarebakjes (ge wit moar nooit), zeep (kunde nooit genoeg van hebben), kussensloop etc. Kapot moe maar onwijs voldaan zijn we terug richting appartement gegaan.

Zondag betekent dat het weekend over is en je weer aan de bak moet. We hadden een laatste training; Safety and Security. Duurde 2 uur en 3 kwartier en daarna was de introductietraining afgerond.
Voor het middagprogramma hadden we zelf bedacht om daarom eerder te stoppen met werken zodat we de Ahsan Manjil (pink palace) konden bezoeken. Romena vertelde dat we zeker om 13.00 uur moesten vertrekken. Plan was om direct na de lunch te gaan. Eer dat we klaar waren met lunchen en alle last-minute administratieve zaken geregeld hadden was het 14.00 uur en zijn we met de uber naar Ahsan Manjil gereden. We (met z'n 3en) kwamen, na een rit van 2 (!!!) uur aan (voor jullie beeldvorming; dit paleis was 15 km verderop). Romena was not kidding! Gezien dit roze monster donderslastig te bereiken is via zijstraat op zijstraat, vroegen we onze uber een half uurtje te wachten (we zouden deze tijd dan ook gewoon doorbetalen; deed ie met liefde), zodat we zeker wisten ook weer uit dit doolhof te komen. Ook bij het paleis kwamen weer de vragen van de selfies, 'wat is je naam', 'waar kom je vandaan'; dat hele circus. We zijn er vliegensvlug doorheen gerend en konden na 45 minuten tevreden weer terug de uber in. De laatste spullen 's avonds ingeslagen, burger gegeten bij Herfy en zooi inpakken want maandag vliegen we naar Saidpur (Rangpur Division) en gaat het echte avontuur beginnen..

(Zie in de bijlage de foto's, merci Aino voor sommige filters die je erop gegooid hebt)