De Rana Plaza ramp

Inmiddels ben ik een aantal maanden in Bangladesh en ik vind dat het nu wel tijd wordt om mijn mening te uiten. Er moet me wat van het hart. Ik heb hier een hartstikke leuke, leerzame tijd, met pieken en dalen, maar ik hou mezelf staande. Mede door de fijne berichten vanuit NL maar ook omdat ik dingen zie die ik niet kan blijven ontkennen.

Afgelopen week deelde ik een filmpje op Facebook. Hij kwam viavia bij mij op mijn newsfeed voorbij en wilde eens kijken hoeveel mensen er ook serieus op zouden reageren. Dit waren er 5. Ja, 5. Vandaar deze blog.

Fast Fashion: is een term die wordt gebruikt door de handel om aan te geven dat mode ontwerpen snel van de catwalk bij de klant komen. Met andere woorden klanten kunnen snel profiteren van nieuwe modetrends. (Mijn samenvatting; snel, goedkoop en met mega veel afwisseling, bijna wekelijks worden er nieuwe items geleverd ipv 4 keer per jaar met de seizoenen mee).

Ik zit in Bangladesh om de jeugd te helpen/adviseren om zelfstandig ondernemer te worden, wanneer ze dit al zijn; hun eigen bedrijf succesvoller te laten worden OF een stabiele baan met zekerheid te vinden. Nu hebben we met name moeite om een passende baan voor de vrouwen te vinden/creëren. Hetgeen wat we nu aanbieden is een eigen boerderij starten plus het hoeden van schapen. Dit gaat hartstikke goed maar bedenk je wel; ik heb 12 YouthClubs, met ieder 50 members waarvan ongeveer de helft vrouw is. We krijgen een overkill aan boerderijen als al deze 300 vrouwen hun eigen boerderij beginnen (neem daarbij ook mee; zoveel land is er niet beschikbaar). Er moeten dus meerdere job-opportunity's aangeboden worden, met de bijbehorende training.
Aan de slag dus. Ik kwam al gauw op iets met stoffen (kleuren, naaien, bewerken etc), maar onze donor (G Star, kledingmerk) keurde dit niet goed. 'Op basis van concurrentie?' Serieus?! Een kleurrijk stofje voor gebruik in het dorp, wat kwalitatief weinig voorstelt, in elkaar gezet wordt door de buurvrouw, wordt gezien als concurrentie? Na nog wat gesprekken werd mij duidelijk dat het niet zo zeer de concurrentie is waar G Star bang voor is, maar het met name gaat om de werkomstandigheden. Zij willen absoluut niet dat onze vrouwen in een kledingfabriek komen te werken.

Ik ging mezelf hierin inlezen.. Wat ik nu weet is dat G Star hard bezig is om een duurzaam merk te zijn. Een voorbeeld van andere merken zijn; Goosecraft, Kings of Indigo, Sissy Boy, WE (maar ook bij HEMA en de Wehkamp kun je tegenwoordig duurzame kleding aanschaffen). Deze bedrijven hebben een 'textielconvenant' getekend waarin ze aangeven binnen 3-5 jaar duurzaam te willen zijn. In mijn ogen kun je het nog zo hard roepen, ben je in ieder geval een paar jaar van het gezeur af. Het zal mij benieuwen of ze het gaan redden, een duurzaam merk te worden en blijven. Maar er is hoop! Bewustwording is er.

Voor de hele lijst met merken; https://www.imvoconvenanten.nl/kledingtextiel/signatories?sc_lang=nl

Wat het inhoudt;
1. Geen discriminatie op de werkvloer
2. Geen kinderarbeid
3. Geen gedwongen arbeid 
4. Een leefbaar loon vanaf het jaar 2020
5. Een veilige en gezonde werkplek 
6. Vrijheid van vakvereniging 
7. Duurzaam grondstofgebruik (recycling) 
8. Minimale watervervuiling, beperkt gebruik van chemicaliën, water en energie 
9. Tegengaan van dierenleed

Daarnaast zijn er ook talloze kledingmerken die vanaf de oprichting al duurzaam (FairTrade) zijn.. Hier kunnen we dus wat mee.

Wat ik wil zeggen is, ik heb nog LANG niet alle informatie gevonden die ik wil, maar het houdt me bezig. Ik weet nog niet wat ik er mee wil doen, hoe, waar etc. Dagelijks kom ik meer te weten over de merken maar ook de werkomstandigheden van vrouwen in fabrieken. Waar ik me op dit moment hard voor maak is het 'thuiswerken' voor 'mijn vrouwen' uit de YouthClubs.
We willen ze niet bij hun gezin weghalen en naar Dhaka sturen om in een gigantische fabriek onder erbarmelijke omstandigheden te werken. Waar ik me hard voor maak is een machine (6 bamboestokken en 2 tandwielen; met deze machine kunnen ze matten maken, in alle soorten en maten) thuis te installeren, op de veranda, in een extra kamer, de schuur, whatever, als er maar voldoende daglicht en koeling is. Dit zodat ze dichtbij hun kinderen zijn, tijd efficiënt in kunnen benutten en de werkomstandigheden (staat van het gebouw, uitstoot van chemische stoffen, afval, veiligheid, luchtvervuiling, sanitaire voorzieningen ga zo maar door) meest ideaal en humaan zijn.

Ik zal het niet te langdradig maken, hoewel ik vrees dat velen al afgehaakt zijn .. Ik wil alleen dit nog kwijt:

Er zijn inmiddels 5 jaren verstreken na de Rana Plaza ramp. Een gebouw van 8 verdiepingen met winkels, banken maar met name kledingfabrieken (van o.a. Benneton, Mango, Primark en Walmart) stortte in. Meer dan 1100 mensen kwamen om, meer dan 2000 raakten gewond. Serieus, meer dan 1100 mensen, met name vrouwen en kinderen.. De bovenste 4 verdiepingen waren illegaal gebouwd plus het bestemmingsplan werd genegeerd (architecten zeggen dat het pand niet gebouwd was om fabrieken in te huisvesten omdat het niet stevig genoeg was om alle zware trillingen van de machines op te vangen).
Op 24 april melden meerdere medewerkers scheuren in het gebouw, de winkels en banken sluiten direct hun deuren maar de vrouwen in de fabrieken worden gedwongen de volgende dag te komen werken, anders krijgen ze niet doorbetaald of worden ze zelfs ontslagen. Voor jullie info: bijna alle vrouwen nemen hun kinderen mee naar het werk bij gebrek aan opvang. Gevolg; het gebouw stort in..

Mocht je m'n facebook bericht gemist hebben;
https://www.facebook.com/vrtnws/videos/10157305757749622/

En mocht je tijd over hebben;
The True Cost -- op Netflix (thanks Vienna)