De nacht dat mijn telefoon verdronk

VAKANTIE! Komt ie..

Thailand, BKK. Man dat was fantastisch. Warm, dat ook, maar in bikini / hotpants met een top voelt het toch héél anders. Frisse lucht, mensen die Engels spreken, vriendelijkheid ten top (sorry Bangladesh maar Thailand blijft mijn voorkeur genieten), normale winkels, wegen, geen getoeter, fatsoenlijk rijgedrag (ook al is het allerminst fatsoenlijk, het is een hele vooruitgang vergeleken met Bangladesh), goed geregeld openbaar vervoer, airco (!!), geweldig eten, drinken, fruit en vrijheid. Met name dat; vrijheid. Och.. Wàt een wereld van verschil. Wat zou ik allemaal eens gaan doen.. Weinig!
Eerste 2 dagen in Bangkok. Voornamelijk gegeten, meuk gekocht, paar biertjes gedronken op Khao San Road (iedereen de groeten van Suus gedaan), in een echt bed geslapen, een warme douche gehad waarbij het water gewoon uit de muur komt ipv de maatbeker die ik zelf over me heen kieper, m'n haren geföhnd, ontzettend van airco genoten, urenlang met een flinke glimlach op m'n snuit rondgedwaald door Bangkok. Nouja, alle luxe uitgebuit zeg maar.

Na die 2 dagen ben ik met de nachttrein naar Koh Samui gegaan (het duurt even maar ik vind dat dus echt wel prima). De volgende ochtend ontmoet ik Else, een meisje uit NL, zij is ook alleen aan het reizen. Na een heftige bootreis naar Samui hebben we samen sushi gegeten, allebei een scooter gehuurd en een hotel gezocht. Ik boekte een vrij luxe hotel in Lamai omdat ik mezelf voor mijn verjaardag wilde trakteren :) Else ging op zoek naar een bungalow. We hadden afgesproken om 's avonds samen te eten en drankjes te gaan doen voor mijn verjaardag. Het was fantastisch, we hebben heerlijk gegeten, over markten gewandeld, zijn met de scooter naar Chaweng gereden en hebben in de club gedanst en buckets gedronken totdat we weggejaagd werden omdat het al ver na sluitingstijd was. Onderweg naar huis nog onder het genot van een heliumballon verjaardagsliedjes gezongen en om 05.15 uur ging bij mij het licht uit. De volgende dagen bestonden voornamelijk uit taart eten (deze kreeg ik 's ochtends, met kaarsjes, onder luid gezang), rondtoeren op de scooter, tempels bezoeken, babyolifantjes kijken, wandelen, verkennen, strand en zee uitbuiten en vooral nergens aan denken. In de avonden sprak ik af met Else en hebben we de nodige dansjes en drankjes gedaan.

Op donderdag was het Songkran en had ik afgesproken met 2 jongens uit Abu Dhabi die we de avond ervoor hadden leren kennen. Else had die dag een boottocht gedaan en was doodop dus zij sloeg over. Songkran is het Thais nieuwjaar en wordt gedurende 3 dagen gevierd met een gigantisch watergevecht. Dus ik 's avonds op de scooter richting Chaweng, doorweekt aangekomen in Chaweng vluchtte ik snel de vertrouwde club in en kreeg ik van het barpersoneel (wat mij inmiddels als vaste klant beschouwt) zo'n waterdicht zakje voor mijn telefoon. Die telefoon, daar kwam inmiddels al water uit gelopen. Ding afgedroogd en in dat zakje gedaan, zakje dicht, zakje in buideltasje, lege bekers mee, buckets met ijs en op zoek naar de 2 gasten. Die kwamen aanzetten met bigass waterpistolen en ik denk dat we onszelf 3 uur lang hebben vermaakt op straat met water. Hoe kouder je water was, hoe beter, dus mijn ijs kwam goed van pas. Toen ik later besefte dat ik een foto wilde maken merkte ik dat mijn telefoon inmiddels verdronken was. Ik had 'm dus netjes afgedroogd, maar tussen mijn telefoon en het hoesje zat een hele laag water.. Daar had ie dus urenlang in liggen zwemmen in het waterdichte zakje… Jammer, maar mocht de pret voor die avond niet drukken, dat was een zorg voor morgen .. (note; de iphone 8 is dus NIET waterdicht)

Wederom gedanst tot ik niet meer kon, nog uren zitten kletsen en uiteindelijk richting huis gegaan waar ik m'n reservetelefoon (Mies, ik ben je EEUWIG dankbaar) in gebruik heb genomen en m'n iPhone tussen de tissues heb gestopt. Hopen dat hij morgen weer werkt..
That ain't gonna happen. Hartstikke dood.

Nadat ik al m'n spullen (inclusief een extra rugzak aan nieuw gekochte zooi) weer had ingepakt ben ik op de scooter naar de pier gereden. Doorweekt kwam ik aan, heb ik Else gedag gezegd en heb ik de ferry naar het vasteland genomen. In de avond nam ik de nachttrein terug naar Bangkok. Vlakbij het station zit een 7Eleven (supermarkt) dus daar kocht ik een ijsje, 2kg rijst en een afsluitbare plastic bak voor mijn telefoon. In de trein vulde ik de bak met rijst en stopte mijn telefoon daarin, in de hoop dat de rijst al het water uit de telefoon zou trekken. Nadat ik wat verbaasde mensen om me heen het hele verhaal had uitgelegd over de verdronken telefoon en wat ik toch allemaal aan het doen was met die kilo's rijst, ben ik na uren uit het raam staren en wat lezen in slaap gevallen. Netflix, spotify en al het andere vermaak had ik namelijk niet meer binnen handbereik..

De volgende ochtend kwam ik kei vroeg aan in Bangkok, waar ik de hele dag nog had om me te vermaken en op zoek te gaan naar een iStore om mijn telefoon weer tot leven te wekken. Mijn vlucht terug naar Dhaka vertrok immers pas om 16.30 uur.
Mijn bak rijst en ik gingen dus aan de wandel, iStore gevonden; konden me helaas niet helpen en stuurden me naar de iCentre. Daar aangekomen hebben ze uiteindelijk mijn telefoon opengemaakt en inderdaad; zeiknat. Niet te redden zei die dame. Ik kon over een week een nieuwe telefoon ophalen. Helaas ging 'm dat niet worden daar ik eind van de middag weer terug zou gaan naar Dhaka. Ik bedankte de dame vriendelijk, stopte m'n telefoon weer terug in de bak rijst en zocht het feestgedruis (ook in Bangkok was het één en al waterfestijn) weer op. In de middag kwam ik aan op het vliegveld en besefte ik me dat de vakantie voorbij was. Ik brak, belde ons mam, die m'n gesnotter over heimwee en de heerlijke vakantie heeft aangehoord en me vervolgens kon opbeuren. Ik raapte mezelf, m'n emoties, tassen én bak rijst weer bij elkaar, checkte in en kon vervolgens weer m'n hele verhaal over de bak rijst met een iPhone erin weer gaan toelichten bij de douane. Ook daar vonden ze het maar raar en hebben ze me vierkant uit staan lachen. Ik meelachen allicht.

Vliegtuig in, riemen vast, eten, drinken, hele dienblad teruggooien naar de stewardess en landen (je bent er in 2 uur en 45 minuten).

Nu is het feit dat er in Dhaka ook een iCentre is, dus wanneer ik aan zou komen, kon ik nog prima voor 20.30 uur bij de iCentre m'n telefoon laten checken. Gelukkig (kom ik later op terug) had mijn vlucht 2 uur vertraging en moest ik direct door naar het appartement van VSO om mijn andere 3 (!! Haha, ja) tassen op te halen. De volgende ochtend vertrok ik namelijk om 10.00 uur weer terug naar Rangpur.
Ultiem gelukkig was ik toen ik het voor elkaar had gekregen mijn 5 tassen te reduceren naar 4. Dus, mijn 4 tassen, bak rijst en ik gingen met de bus terug naar Rangpur.
REGINA, I'M HOME!!! Ik had haar zo gemist! En zij mij ook. En ook zij keek erg verbaasd, bak rijst verhaal weer uitgelegd (dit heb ik deze week denk ik nog zo'n 12 keer moeten doen). Ik voelde me net Jack Sparrow (jullie weten vast dat ik Pirates fan ben; Jack met z'n pot met zand.. Je voelt 'm wel), zeulen met die bak. Mensen lachen, ik ook, maar met m'n fingers crossed.

EN DUS lieve mensen, ging het apparaat na 5 dagen in de rijst weer AAN. Uh-huh, serieus. HIJ WERKT WEER. HÁ!! Ik blij dat ik 'm niet heb in kunnen leveren in Dhaka.. Goed. Jullie kennen me, ik moet hier voor het gemak erg omslachtig mee aan de gang; koppel de iPhone aan iTunes. Grr.. Hek nie. Downloaden, verkeerde versie, nog een keer downloaden, geen wifi, internetbalance op, nieuw balance kopen, uiteindelijk; gedownload. Yay, ben je gauw een dag verder.
Log in met iTunes. Uhhhhh iets met een wachtwoord.. Vergeten. M'n telefoon onthoudt dit soort dingen altijd voor me. Probeer maar wat (en ook echt hetzelfde 4 keer proberen) waar ik nu achter ben is dat je na een stuk of 10 keer proberen, je account wordt geblokkeerd. En.. De enige manier om te deblokkeren is een heel circus aan omleidingen, vragen én een sms code die naar je MOBIELE NUMMER wordt gestuurd. Dat nummer kun je dus NIET veranderen (tenminste, ik nu niet). Dus die wordt naar mijn NL sim in mijn nog-niet-werkende-totdat-ik-hem-aan-iTunes-gekoppeld-heb-iPhone gestuurd ……….
Dan probeer je je NL sim in je reservetelefoon te doen; dat werkt niet want iemand anders heeft je geholpen om je instellingen te veranderen zodat je Banglasim werkt in dát apparaat. Zucht. Echt. Nu mocht ik gelukkig van Jolita (collega van Regina) haar extra telefoon lenen, ontving ik de sms, vroeg ik accountherstel aan, dat duurt 24 uur, weer een sms en je bent klaar. Een week later. Een week stress.

Het werkt weer. Echt. En ik .. lachen.